Home Blog Pagina 2

Zorg is zoveel meer dan zorgen

Als klein meisje wist ik al dat ik mensen wilde helpen, dit vond ik toen al mooi dat ik dit kon doen.

Toen ik op de middelbare school zat, moest ik maatschappelijk stage lopen in een bejaardenhuis, daar werd het nog een keer bevestigd dat ik de zorg in moest gaan. Na de middelbare school ben ik door gaan leren op het Albeda College. Toen de opleiding klaar was, kreeg ik een vaste baan in de zorg als Helpende! In die tussentijd heb ik veel mooie en emotionele momenten meegemaakt en veel ervaring opgedaan.

In september 2020 ben ik aan de opleiding Verzorgende IG begonnen op het Albeda College. Deze keuze heb ik gemaakt om nog meer in contact te staan met de bewoner en familie.

Weerzien

Helaas moest het verpleeghuis dicht in 2020 vanwege de regeling rondom corona. De bewoners mochten geen bezoek ontvangen, alle contacten moesten via Facetime.
De bewoners werden eenzaam, ze hadden alleen de verzorgenden en de woonondersteuners, die ervoor zorgden dat hun dag zinvol was door activiteiten te doen.

Het mooie wat ik zag toen het verpleeghuis weer open mocht voor bezoek is, dat een man zijn echtgenote weer kon zien en bezoeken. Haar man liep naar haar toe, zij begonnen elkaar te knuffelen en ze gaven elkaar een kus, ze huilden beiden van geluk dat ze elkaar weer mochten zien. Dat was voor mij ook wel even slikken, zo zie je maar ook in de corona tijd wat echt liefde is.

Inmiddels heb ik mijn opleiding afgerond en behaald. Sinds maart 2022 werk ik als Verzorgende IG op de afdeling waar bewoners wonen met de ziekte van Alzheimer. Ook sinds ik werk als Verzorgende heb ik veel gezien en meegemaakt. Je staat ineens zo dicht bij de familie en de bewoner.

Afscheid

Een paar weken geleden was er een bewoner terminaal. Ze zeggen wel eens dat je geen band met een bewoner mag hebben, maar dat is behoorlijk lastig om je daaraan te houden. Ik had namelijk een band met deze bewoner en dan is het zo naar om iemand zo te zien liggen. Dit blijven toch de nare dingen van het werk. Wat het mooie was, is dat ik de hand van de bewoner pakte en de bewoner deed zijn andere hand over mijn hand heen. Kun je nagaan hoe ik mij hier toen bij voelde?

Toen deze bewoner overleden was, bedankte de familie mij en mijn collega’s voor de lieve en goede zorgen. Ook spraken zij uit dat de bewoner mooie jaren bij ons op de afdeling had gehad.

Liefde

Ik maak ook hele mooie gebeurtenissen mee.
Een paar maanden geleden was een bewoonster 60 jaar getrouwd met haar man. Hij kwam haar halen op de afdeling en samen gingen zij naar beneden om dit te vieren met familie. Hij had een bos rode rozen gekocht voor haar en hij gaf dit zo liefdevol aan haar. De liefde die ik toen in hun ogen zag…, dat was echt zo mooi en onvergetelijk om te zien.

Dankbaar

Hoe mooi kan het zijn dat een oudere dame jou een kus en een knuffel geeft voor de zorg die je verleend hebt, of als je een luisterend oor geboden hebt als ze verdrietig zijn. En hoe fijn als de familie dankbaar is voor de goede en lieve zorg die ik verleend heb aan hun vader/moeder, broer/zus.

Soms vragen mijn collega’s: “Janet, waar haal jij je geduld toch vandaan?”.
“Als je het vanuit je hart doet, dan weet je zeker dat je een goede keus hebt gemaakt”. Is dan mijn antwoord.

Want na al die jaren ervaring in de zorg ben ik nog steeds ontzettend dankbaar dat ik dit mooie werk mag doen.

Ik wil mijn verhaal graag afsluiten met een quote:

“Zorg is zoveel meer dan zorgen. Zorg is liefde, hoop en betrokkenheid”.

Janet van Dijke
Verzorgende IG

Meer zelfvertrouwen en bewegingsvrijheid door de Heupairbag

Bij oudere mensen neemt de angst om te vallen toe, zeker als iemand al een keer gevallen is. Deze angst zorgt ervoor dat men minder en voorzichtiger gaat bewegen, wat de kans op vallen juist vergroot.

Wat is de heupairbag

De heupairbag is een soort zachte riem, die onder de kleding gedragen kan worden. Als de cliënt valt terwijl deze de heupairbag draagt, blaast een speciaal kussen zich automatisch op. De klap van de val wordt opgevangen en de heupbotten worden beschermd.

“Als ze straks maar niet valt als ik weer weg ben”

Soms kom ik bij mensen in de wijk waar ik niet altijd met een gerust gevoel weg ga omdat die persoon niet meer zo stabiel kan lopen door bijvoorbeeld medicatie of het ouder worden. Dan denk ik “als ze maar niet valt, als ik morgen aanbel dat die persoon dan ergens ligt.”

Minder kans op een gebroken heup bij vallen

Door inzet van de heupairbag is de angst om te vallen afgenomen en men beweegt weer vrijer. Uit onderzoek van het LUMC blijkt dat het aantal heupfracturen sinds de heupairbag met 50% is gedaald. Met een heupairbag is er minder supervisie nodig voor valgevaarlijke cliënten, wat ervoor zorgt dat de zorgprofessional kostbare tijd op een andere manier kan inzetten. Daarnaast wordt de kwaliteit van leven vergroot omdat mensen weer veiliger kunnen bewegen waardoor ze meer zelfvertrouwen hebben om te bewegen.

Tijdens dit gesprek bespreek ik met de innovatiebegeleiders Sophie van Vugt en Inge den Hollander van De Zorggroep wat een heupairbag is, en wat zijn de voordelen voor de cliënten en de zorgverleners.

Bekijk de video over de heupairbag:

 

Beluister het gesprek via Spotify of via jouw favoriete podcast app!

Deze content is gemaakt in samenwerking met:

Meer informatie over de heupairbag bekijk: www.vgz-zorgkantoren.nl/heupairbag

designed by Freepik – Freepik.com

Wat is ze mooi…

Ik ben misschien wat ouderwets maar ik smelt bij de oudere foto’s die vaak bij onze cliënten op de kamers staan.
Daar zit vaak een mooi verhaal achter.
Zo ook bij de foto bij de heer…
Van oorsprong in een arm gezin opgegroeid maar hij had zich ontpopt als een man die een status had.
Daar was hij bescheiden trots op.
Het was wel altijd dhr als je hem zag en dat is prima als dhr dat wilde.
Na maanden dhr regelmatig op te halen voor activiteiten vroeg hij “kind hoe heet je eigenlijk? Ik zeg altijd zuster maar je hebt vast een naam”. Ik vertelde “Yvon”, “En ik heet Albert” zei hij, dus vanaf die tijd noemden we elkaar bij de voornaam.

Albert had een mooi leven gehad, getrouwd met zijn buurmeisje waar hij al jaren verliefd op was, 8 kinderen geschonken gekregen, want kinderen krijgen is een godsgeschenk zei hij altijd…
De kinderen trouwden en er kwamen veel kleinkinderen die ook uit vlogen en eigenlijk over de wereld verspreid woonden.
4 van zijn kinderen was hij in korte tijd verloren door ongeluk en ziekte, hij week daar weinig over uit.
Wel stonden daar de foto’s op de kast, mooi en elk ervan met een verhaal…

Als ik dan in de nacht kwam voor de zorg was Albert wakker en dronken we samen, hij een borrel, ik mijn koffie en zo zaten we vaak een tijd van mijn nachtdienst, hij praten en ik luisteren.
Over zijn vrouw was hij vol lof, je zag de glinstering in zijn ogen en hij zei altijd “wat is ze mooi”, niet was maar is want al was ze al enige tijd overleden ze was nog altijd mooi…
Na de dood van zijn vrouw is dhr nooit echt meer een levensgenieter geworden, de zin was weg hij zei vaak “kind als jij ooit de liefde vindt, dan snap je wat ik bedoel”.
Nu al 19 jaar de liefde te hebben, snap ik hem.

Op een morgen kwam ik bij hem en hij vroeg of ik brieven op de bus wilden doen, deze waren gericht aan de kinderen.
Ik heb dhr beloofd ze op de bus te doen, dus na mijn dienst heb ik ze op de bus gegooid en toen ik na een week vakantie terug kwam, was dhr die nacht overleden.
Er lag een foto van zijn vrouw bij hem waar op stond “Till we meet again mijn lief…”, deze heeft dhr meegenomen in de kist.

Nog steeds ben ik nieuwsgierig wat er in de brieven aan de kinderen stond, zou hij geweten hebben dat hij naar zijn vrouw ging?
Er zijn datums die je nooit meer vergeet en met een lach en een traan aan iemand terug denkt, zo ook met Albert.
Dit is zoals liefde moet zijn en die dag besefte ik me weer @ikhebdemooistebaanvandewereld❤️

Geschreven door Yvonne de Pan

designed by Freepik – Freepik.com

10 vragen aan Tommie Niessen

“Goede zorg bestaat niet. Juiste zorg op het juiste moment wél. Dus gewoon doen wat op dat moment nodig is. En wat écht belangrijk is voor die persoon. Als iemand in plaats van een douche- beurt liever even een praatje maakt, is dat gesprek voeren op dat moment veel betere en juistere zorg. Toch word je afgerekend op die dagelijkse douche. Dan denk ik: kijk naar de mens, dat is het allerbelangrijkste.”

1. Wat is uw eerste ervaring met de gezondheidszorg?

“Toen ik een jaar of vier was had ik vaak oorontsteking. Ik weet nog dat de huisarts dan gewoon bij ons thuis langskwam. Hij gaf mij pillen en dan ging het over. Ik kan me de heel specifieke geur en smaak van de antibiotica nog goed herinneren, die zijn altijd blijven hangen.”

2. Als u geneeskunde had gestudeerd, wat voor dokter was u dan geworden?

“Huisarts. Een huisarts heeft een supergrote verantwoordelijkheid, dat wel, maar het is ook een supermooie expertise. Maar misschien was ik ook wel medisch specialist geworden. Dan had ik me gericht op de palliatieve zorg.”

3. Als u het in de zorg voor het zeggen had, wat zou u dan als eerste doen?

“Dan zou ik als eerste kijken naar alle geldstromen in de zorg. En naar alle organisaties die zich met de zorg bemoeien. Ik vind het een vrij chaotische sector. De zorg bestaat uit heel veel organisaties en elke organisatie werkt op haar eigen manier. Waarom moet het zo moeilijk? Houd het simpel. De zorg is namelijk heel simpel, die zit in elk mens.”

4. Welke zorg hoort volgens u niet in het basispakket thuis?

“Ik wil het liever omkeren. Ik vind dat er meer zorg in de basisverzekering zou moeten. Je hebt een paar grote zorgverzekeraars, die bieden ook allemaal pakketten aan. Mensen snappen dat niet. Zo wordt zorg gebruikt als een product dat verkocht moet worden. Dat is niet goed voor het imago van de zorg. Ik vind dat alle noodzakelijke zorg vergoed moet worden, net als vroeger. Toen was het simpeler, eenduidiger, niet zo versnipperd.”

5. En welke zorg zou volgens u onmiddellijk in het basispakket opgenomen moeten worden?

“Zie mijn vorige antwoord: ik vind dat alle noodzakelijke lichamelijke en psychische zorg vergoed moet worden. Vooral psychische zorg is onzichtbaar, die moet echt serieuzer genomen worden. En dan doel ik niet per se op therapie, maar vooral ook op ‘kijken naar de mens’.”

6. Wat doet u bij een zeurend pijntje: even aankijken en doormodderen of meteen naar de huisarts?

“Ik ga niet meteen naar huisarts. Ik ben verpleegkundige, ik los het zelf wel op en verpleeg mezelf. Maar ik ben, net als mijn opa en mijn vader, wel zwaar op de hand. Ik heb hiervoor antidepressiva geslikt en ben soms bang dat dat erger wordt. Als ik mentaal last heb, schakel ik dus wel sneller een dokter in.”

7. Wat is uw favoriete zorgwoord?

“Broeder of zuster. Oudere mensen spreken mij vaak aan met ‘broeder’. Dat is misschien niet zo’n medisch woord, maar het vat de zorg voor mij wel goed samen. De zorg is ook ontstaan via het geloof: broeders en zusters zorgden van oudsher voor de mensen. Dat vind ik een mooi historisch aspect. Ik heb een keer op Instagram een shirtje gemaakt met de woorden ‘broeder’ en ‘zuster’ erop. Daar bleek zo veel belangstelling voor dat ik heb geregeld dat mensen de shirts konden kopen. Ook daarom zijn broeder en zuster geliefde woorden voor mij.”

8. Stel, u ligt met een gebroken been op een tweepersoonskamer in het ziekenhuis. Naast wie wilt u dan liggen?

“Dirk de Wachter, een heel bekende psychiater in België̈. Ik heb een podcast met hem opgenomen en vind het een heel inspireren- de man. Maar er zijn wel meer mensen, hoor. Zoals Jos de Blok en Connie Helder. Dus een vierpersoonskamer graag! Dat wordt vast een leuk gesprek.”

9. Wat vindt u de belangrijkste voorwaarde voor goede zorg?

“Goede zorg bestaat volgens mij niet. Juiste zorg op het juiste moment wél. Dus gewoon doen wat op dat moment nodig is. En wat écht belangrijk is voor die persoon. Als iemand in plaats van een douchebeurt liever even een praatje maakt, is dat gesprek veel betere en juistere zorg. Toch word je afgerekend op die dagelijkse douche. Dan denk ik: kijk naar de mens, dat is het allerbelangrijkste. Als verpleegkundige kom ik bij mensen thuis om bijvoorbeeld een kous aan te doen, maar het gaat ook om aandacht geven, luisteren. Daar is veel te weinig tijd voor. Het is nu zó afgekaderd. Neem die vijfminutenregistratie. Als je die niet hoeft te doen, wordt het zoveel simpeler. Dan werk je gewoon acht uur, en krijg je het vertrouwen dat je je werk doet. Dat geeft veel rust en vrijheid voor de zorg- verlener. Al dat registeren en gedoe. Haal dat weg bij de mensen die zorg moeten leveren.”

10. Hoe ziet de zorg en/of ons zorgstelsel er volgens u over vijf jaar uit?

“Als we op de huidige manier doorgaan, ziet het er niet goed uit. Als je echt – en dat moet vanuit burgers én zorgverleners én beleidsmakers komen – de zorg simpeler wil maken, dan kunnen we geld besparen en is er meer ruimte voor de mens. Nu is er sprake van concurrentie in de zorg; dat vind ik jammer. Zorg leent zich er niet voor om als product gebruikt te worden. Zorg is geen product, het is een dienst waar iedereen recht op heeft. Natuurlijk moet de zorg georganiseerd zijn, maar ze is veel te veel versnipperd. En vooral: het moet simpeler. Zorgverleners moeten zorg kunnen verlenen, zonder alle rompslomp. Daar wordt aan gewerkt, maar dat moet veel sneller.”

________

Tekst geschreven door: Edith Bijl
Fotografie door: De Beeldredaktie | Vincent van den Hoogen

Zorginstituut Magazine, juli 2022 | 10 vragen aan Tommie Niessen

Incontinentie oplossingen | Er is veel mogelijk!

Incontinentie… In Nederland hebben hier ruim 3.5 miljoen mensen last van. En dit betreft zeker niet alleen de oudere mensen. Het lijkt mij verschrikkelijk wanneer je de controle over je eigen lichaam verliest. De gevolgen van ongewild urineverlies kunnen van grote invloed zijn op het dagelijks leven. En het bespreekbaar maken is zeker niet makkelijk, het wordt nog altijd gezien als iets om je voor te schamen. Helaas kunnen we dit probleem ook niet altijd oplossen. Maar we kunnen er wel heel veel aan doen. Want er zijn ontzettend veel mogelijkheden om mensen die last hebben van incontinentie te helpen!

“Het lijkt mij verschrikkelijk om wakker te worden in een nat bed!”

In onderstaande video ga ik, Tommie Niessen, in gesprek met Jesse Vermeegen, innovatiemanager VGZ Zorgkantoor en Bram Smeets, verpleegkundige & zorginhoudelijk adviseur coöperatie VGZ over de vele innovatieve oplossingen in geval van incontinentie. Hoe werkt het? Hoe zet je dit goed in in de zorg? Is het voor iedere aanbieder inzetbaar? En wat kan een zorgprofessional hierin betekenen?

Video: Incontinentie oplossingen | Er is veel mogelijk!

Vele innovatieve oplossingen

Er is lang onderzoek gedaan en er zijn veel ontwikkelingen de afgelopen tijd. Zoals slim
incontinentiemateriaal, katheterspoelen i.p.v. preventief blaasspoelen, reductie verwisselen
katheterzakken en generiek spoelmateriaal.

Deze content is gemaakt in samenwerking met:

Meer informatie over de incontinentie oplossingen bekijk: https://www.vgz-zorgkantoren.nl/zorgaanbieders/zinnige-zorg/zinnige-zorg-in-de-praktijk/zorgpartners-midden-holland—e-health-bij-incontinentie

________________________________________________________________________

Heb jij ook een mooi verhaal over (je werk in) de zorg? En zou je dit graag willen delen via de Tommie in de zorg podcast? Of via de verhalen pagina van tommieindezorg.nl? Stuur dan een mail naar: info@tommieindezorg.nl!

Je kunt mij volgen via: FACEBOOK, INSTAGRAM, TWITTER & LINKEDIN

En abonneer je op mijn YouTube kanaal via: https://TinyURL.com/y8gafcgz/

Reablement: De zorg van de toekomst! – Elly Branderhorst (Zelfredzaamheid – Langer zelfstandig thuis wonen)

Elly Branderhorst is ergotherapeut, onderzoeker en projectleider Langer Actief Thuis zorgorganisatie Mijzo.
Zo lang en zo zelfstandig mogelijk thuis blijven wonen is een diepe wens van veel ouderen. ‘Reablement’ draagt daaraan bij. Maar wat betekent reablement nou eigenlijk? En hoe kunnen we dit gaan toepassen in de praktijk?
Tommie gaat, op verzoek van het VGZ Zorgkantoor, met Elly in gesprek over reablement. Want als er iemand is die vol passie en enthousiasme kan vertellen over dit onderwerp dan is zij het wel! Reablement: De zorg van de toekomst!
Duurzaam

Langer Actief Thuis is het reablement-programma waarmee zorgorganisatie Mijzo op weg is om de ouderenzorg te verduurzamen. In de methode uit Scandinavië, met Denemarken als koploper, nemen mensen zelf de verantwoordelijkheid voor de manier waarop zij willen leven en ouder willen worden. Dit past naadloos in een veranderende samenleving en draagt bij aan duurzame zorg in de huidige arbeidsmarkt. 

Zelfredzaamheid

De resultaten van een pilot van 3 maanden bij Mijzo waren goed. Vijf van de zes deelnemers behaalden alle doelen en vier van de zes deelnemers waren na afronding weer zelfstandig en hadden geen wijkverpleging meer nodig. Het mooiste effect is misschien wel dat de pilot laat zien dat je als oudere echt gelukkiger wordt van deze manier van zorg leveren. Dat je nog zelfstandig dingen kan blijven doen in plaats van afhankelijk te zijn van zorg. Als mensen wijkverpleging krijgen, dan worden zaken overgenomen terwijl iemand dat met een beetje hulp vaak nog prima zelfstandig kan. Mijzo is ervan overtuigd dat kwaliteit van leven mede bepaald wordt door zelfredzaamheid.

Terug naar zelfstandigheid

Wanneer een oudere zich voor wijkverpleging aanmeldt, komt hij/zij in een intensief traject om thuis weer zo zelfstandig mogelijk te worden. Bijvoorbeeld door weer zelf te kunnen koken, douchen of steunkousen aan te kunnen trekken. In maximaal twaalf weken werkt een multidisciplinair team samen met een fysiotherapeut, ergotherapeut en de oudere aan het behalen van de zelfgeformuleerde doelen. Aan het einde van het traject volgt een indicatie voor wijkverpleging als dat nog nodig is. Behalve in de wijkzorg, kun je reablement ook heel goed toepassen in het verpleeghuis.

Door met begeleiding weer zelfstandig activiteiten te kunnen uitvoeren, groeit het zelfvertrouwen en wordt de mobiliteit vergroot. Elly Branderhorst – Projectleider Langer Actief Thuis.

Heel veel luister en/of kijkplezier!

Beluister het gesprek via Spotify of via jouw favoriete podcast app!

Bekijk hieronder de volledige video van het gesprek met Elly Branderhorst!

Deze content is gemaakt in samenwerking met:

Wil je mee informatie over reablement? Ga dan naar: www.vgz-zorgkantoren.nl/reablement

________________________________________________________________________

Heb jij ook een mooi verhaal over (je werk in) de zorg? En zou je dit graag willen delen via de Tommie in de zorg podcast? Of via de verhalen pagina van tommieindezorg.nl? Stuur dan een mail naar: info@tommieindezorg.nl!

Je kunt mij volgen via: FACEBOOK, INSTAGRAM, TWITTER & LINKEDIN

En abonneer je op mijn YouTube kanaal via: https://TinyURL.com/y8gafcgz/

Uitgesproken! – Interview Tommie – FRITS Magazine

Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik drie was. Ik ben opgevoed door mijn moeder en stiefvader Johan. Sinds de scheiding is mijn biologische vader er nooit echt voor mij geweest; er waren wel periodes van contact maar een vader-zoonband was er niet. Ik heb het contact dit jaar verbroken. Als je je oprecht zorgen maakt dan ga je geen instanties benaderen maar dan zou ik, als vader, mijn zoon zelf ondersteunen.

Ik begon in 2017 met mijn blog ‘Tommie in de zorg’; gewoon stukjes schrijven op Facebook, daarna op mijn website. Ervoor schreef ik ook wel, gedichtjes en voor mezelf, maar die plaatste ik nooit. Mijn stukjes roepen bij mensen herkenbaarheid op, binnen en buiten de zorg. Ze krijgen daardoor een beter beeld van de zorg, en dat is ook mijn doel.

Voordat ik in 2011 met de opleiding verzorgende IG begon, had ik totaal geen realistisch beeld van de zorg, dacht dat het saai en alleen billen wassen was. Ik wist niet wat ik wilde, probeerde al van alles; ICT, marketing, blabla. Ik werkte als huishoudelijke hulp, kwam al bij veel oudere mensen thuis om te poetsen. Terwijl hun huizen echt niet vies waren. Sommigen poetsten zelf voordat ik kwam, om te kunnen kletsen of samen naar de supermarkt te gaan. Veel mensen zijn eenzaam, willen hun verhaal kwijt. Vooral de verhalen over vroeger vind ik leuk, daarmee leer je je eigen leven relativeren; wat hebben ze allemaal meegemaakt, wat ga ik nog meemaken in mijn leventje? Doordeweeks had ik mijn klantjes, in het weekend ging ik feesten met vrienden. Na een jaar besefte ik dat ik meer wilde, dat niet de rest van mijn leven wilde blijven doen. Natuurlijk was dat huishoudelijk werk al een deel zorg, maar het sociale aspect was belangrijker en leuker; ze vroegen me echt niet terug omdat ik zo goed kon poetsen.

Toen er een opleidingsplaats tot verzorgende IG was, adviseerde mijn moeder, zelf werkzaam in de zorg, me dat te gaan doen. En al na een paar weken had ik voor het eerst het gevoel dat ik op de juiste plek was. De eerste keer iemand wassen was wennen. Je komt zo dicht bij mensen. Maar ik besefte al snel; voor wie is dit erger – voor mij of voor degene die gewassen wordt? Ik leerde anders kijken, tijdens zorgmomenten gewoon fijn kletsen met mensen omdat we elkaar leerden kennen.

Tijdens de opleiding werkte ik in een verzorgingshuis en in de psychogeriatrie, kleinschalig wonen voor mensen met dementie. Daarna deed ik een jaar wijkzorg. Toen kwam er bij een opleidingsplaats verpleegkunde waarop ik solliciteerde. Ook daarvoor werkte ik in een verzorgingshuis, en later in een verpleegtechnisch team. Dat was hoog complexe en mooie zorg; niet meer wassen en aankleden maar dialyseren en complexe wondzorg bijvoorbeeld. Ik merkte wel dat ik minder tijd had voor een praatje. Intussen was ik zzp’er. Dat moet je aankunnen; je eigen zaken regelen, meerdere opdrachtgevers hebben, je administratie en facturen bijhouden. Maar de vrijheid vind ik dat zeker waard. Tijdens de eerste coronagolven, begin en eind 2020, werkte ik in een hospice. Ik denk dat er meer mensen zijn gestorven aan eenzaamheid en ‘waarvoor doe ik het nog’ dan aan corona zelf. Dat zie je aan de oversterfte. Mensen geven het leven op bij gebrek aan sociaal contact. Ik merk het ook aan mezelf, ik ben zwaar op de hand, somber soms.

Toen ik eind 2020 zelf corona kreeg, had ik net gesolliciteerd als docent Verpleegkunde. Ik moest wel een opleiding doen maar kon meteen voor de klas werken. Mijn (nu ex-) vriendin en ik hadden al twee kleine kindjes. Ik zag dat helemaal zitten; de combinatie van docent en werken in de zorg. Ik werd ook studie- loopbaanbegeleider toen er iemand uitviel. Ik zei ja; ‘ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan’. Maar toen het reguliere lesprogramma weer begon, met het verplichte lesmateriaal, merkte ik dat ik het niet met alles eens was. Ik gaf er een eigen invulling aan. Ik wilde geen uur online lesgeven over handen wassen. Maar dat was nou eenmaal het programma en dat moest gedaan worden. In de zorg is veel bureaucratie, maar in het onderwijs kunnen ze er ook wat van…

Terwijl ik het druk had met school, de opleiding en mijn eigen bedrijf ging mijn relatie uit. Ik sliep twee uur per nacht, woonde tijdelijk bij mijn moeder. Leerlingen stapten naar de teamleider: ‘Het gaat niet zo goed met Tommie’. Ik voelde het zelf wel aan, maar kon niet toegeven. School was ook afleiding. In een gesprek op 14 juni met mijn leidinggevende vroeg ik: ‘Wanneer ben je ziek?’. Dat zette haar aan het denken. En aan het einde van de dag vertelde ze me dat ze me ging ziekmelden. Ik moest huilen en weet niet of dat uit een gevoel van falen was of uit een gevoel van rust.

Na de zomervakantie zou ik re-integreren waar ik was niet hersteld en er niet aan toe. Mijn dienstverband is nu afgelopen en daar ben ik blij mee; raar hé? Lesgeven is nog steeds geweldig, maar het systeem en alles eromheen… Een collega en goede vriend vroeg me: ‘Ben jij in staat te werken in een team waarin voor jou bepaald wordt wat je moet doen?’ Die vraag heb ik op mijn kast geplakt, elke dag bekeken en elke dag is het antwoord ‘nee’. Is dat midlifecrisis, op mijn dertigste? Ik heb laatst wel een brommer gekocht. Je kunt het maar vast gehad hebben.

Nu werk ik weer bij een zorgorganisatie maar ik wil er graag iets bij doen. Ik ben voor GroenLinks in de gemeenteraad van Helmond gekomen. Ik heb dit ook nog nooit gedaan maar ik denk dat ik het kan. Ik wil zo op een ander vlak iets voor de zorg betekenen. Wel lokaal; ik zou niet naar Den Haag willen.

Maar als ik minister van Gezondheidszorg was, zou ik alle geldstromen in de zorg goed onder de loep nemen; waar gaat al het geld naartoe, welke bestuurders verdienen nog steeds meer dan de Balkenende-norm? Daarvan zou ik meteen de salarisjes inkorten. Als je graag geld wilt verdienen, moet je ondernemer worden in de commerciële sector; top, doe je ding. Maar in de sociale sector kun je geen tonnen per jaar verdienen.

En er gaat te veel geld verloren aan allerlei potjes, aan falende apps, slechte bemiddelingsbureaus voor zzp’ers – er zijn ook goeie, zinloze projectjes en ‘imago’- campagnes die niets toevoegen. Maar salarisverhoging voor zorgmedewerkers? Ja, ja… Staken doen ze toch niet, daar ben ik ook geen voorstander van, ook niet van schreeuwen op het Malieveld. Dat is het arbeidsethos van een zorgverlener. Maar die moet wel vaker ‘nee’ durven zeggen en als team sterker staan en naar de manager stappen: ‘Zo gaan we het niet meer doen’. Geef zorgverleners gewoon wat meer vrijheid, in plaats van al dat geregistreer en gecontroleer; dan hebben ze meer tijd voor mevrouw Jansen en meneer Pietersen. Maak het hen makkelijker, ook met technologie. Waarom is de zorg niet meer als Defensie, een geheel in plaats van losse, concurrerende organisaties? De zorg is zo krachtig als je echt samenwerkt. Ik ging ook gewoon met bestuurders praten. Die zijn best benaderbaar, hoor. Ik ben geen negatieveling, er zijn verbeteringen gaande en mensen zijn welwillend om te veranderen. Maar je ziet de vergrijzing in de zorg, en dat mensen afhaken.

Ik blijf bezig met het platform Tommie in de zorg waar mensen hun verhalen over werken in de zorg insturen. Het gaat niet alleen om mij en mijn ervaring in de VVT-sector maar ook om welkome verhalen uit de psychiatrie en kinderverpleging. De zorg moet gewoon veel zichtbaarder zijn. Daarmee wil ik mensen in de zorg motiveren, de trots op hun werk laten zien maar ook mensen erbuiten een realistisch beeld geven.

Ik heb nu samen met compagnon Geert de Graef sinds 2019 een bedrijf, met ook de webwinkel Zustershop. Van onze verjaardagskalender verkochten we er in de eerste maand al duizenden exemplaren, van de Broeder. en Zuster. shirts ook meer dan 100 per week.

Broeder. en Zuster. zijn nu merkjes geworden binnen Tommie in de zorg. Natuurlijk verdienen we er wat mee maar de producten ondersteunen de boodschap van “trots op werken in de zorg”. Geert regelt alles achter de schermen. Door mijn drie boeken ben ik best bekend geworden en dan begint iedereen aan je te trekken. Geert helpt me daarbij. Er komen elke dag wel aanvragen voor mij als spreker, veel vragen van mensen die mij volgen en dat kan ik alleen gewoon niet meer bijhouden. Ik wil ook gewoon in de zorg kunnen werken.

Momenteel ben bezig met mijn vierde boek, over de afgelopen paar jaar tot nu, ook met wat ik persoonlijk meemaakte, van broeder in de wijk tot collega’s en cliënten die selfies met mij willen maken; die gekkigheid, denk ik soms. Maar het is ook mooi dat mensen enorm waarderen wat ik doe dus ik mag niet klagen. We zijn ook bezig met een site voor matchmaking, voor mensen die graag in de zorg willen werken, met of zonder diploma. Dat kan de toestroom van medewerkers stimuleren denk ik. En zo blijf ik bezig met mijn missie. De zorg op een positieve en realistische manier onder de aandacht brengen!

Tekst door: Marie-José Dekker | Foto’s: Freekje Groenemans | Bron: FRITS Magazine

Praat erover! – Tommie in gesprek met psycholoog Emma White – OpenUp

Goed zorgen voor anderen begint met goed zorgen voor jezelf!

Je bent waarschijnlijk gewend om vooral voor anderen te zorgen, thuis en op het werk. Maar stilstaan bij jezelf en goed voor jezelf zorgen is minstens zo belangrijk. Om gezond en fit te zijn en blijven eet je zo gezond mogelijk en beweeg je. Maar aandacht voor je mentale gezondheid is minstens zo belangrijk. Dit wordt vaak vergeten. Of onderschat. Met een ander praten is een goed begin om ook goed voor je ‘hoofd’ te zorgen.

Praat erover, makkelijk gezegd. Makkelijk gedaan!

Want hoe fijn is het om eens te praten met iemand. Bijvoorbeeld een professional, een psycholoog? Hiervoor hoef je echt niet in de put te zitten. Het is gewoon fijn om af en toe met iemand te praten die meedenkt en adviseert. Een gesprek kan over alles gaan: wat je op dat moment bezig houdt. Werk of privé. Dat geeft inzicht en richting. Een soort sportschool voor de geest!

=> Klik hier en boek jouw gratis kennismakingsgesprek met OpenUp psycholoog

Tommie vertelt openhartig over de afgelopen 2 jaar, tijdens zijn OpenUp in gesprek met psycholoog Emma White! – bekijk de video.

Gratis gesprek met OpenUp psycholoog speciaal voor zorgverleners

Werk je in de zorg? Dan kan je gratis een 1e kennismakingsgesprek aanvragen via telefoon- of videogesprek met een psycholoog van OpenUp boeken. De IZZ Zorgverzekering door VGZ biedt naast het kennismakingsgesprek ook de vervolggesprekken gesprekken gratis aan. Speciaal voor mensen die zich inzetten voor een ander. Mensen in de zorg.

=> Klik hier en boek jouw gratis kennismakingsgesprek met OpenUp psycholoog

Deze content is gemaakt in samenwerking met:

Wil je meer informatie over OpenUp? Ga dan naar: meer informatie link

________________________________________________________________________

Heb jij ook een mooi verhaal over (je werk in) de zorg? En zou je dit graag willen delen via de Tommie in de zorg podcast? Of via de verhalen pagina van tommieindezorg.nl? Stuur dan een mail naar: info@tommieindezorg.nl!

Je kunt mij volgen via: FACEBOOK, INSTAGRAM, TWITTER & LINKEDIN

En abonneer je op mijn YouTube kanaal via: https://TinyURL.com/y8gafcgz/

De noodzaak van hulpmiddelen in de zorg – Margo Emmen

Margo Emmen is binnen de thuiszorg de ambassadeur voor het gebruik van hulpmiddelen. Zij werkt voor het Huis van Morgen de plek waar iedereen, zorgprofessional, mantelzorger en cliënt, kan kennismaken met slimme zorginnovaties. Margo is naast adviseur innovatie ook wijkverpleegkundige bij Surplus engastdocent voor het MBO.

Ik ging met Margo in gesprek over het nut en de noodzaak van het vroegtijdig inzetten van hulpmiddelen in de zorg. Margo heeft door al haar ervaring als verpleegkundige en het inzetten van hulpmiddelen een sterke en ook prikkelende visie op dit onderwerp!

Beluister het gesprek via Spotify of via jouw favoriete podcast app!

Bekijk hieronder de volledige video van het gesprek met Margo Emmen!

Deze content is gemaakt in samenwerking met:

Wil je mee informatie over de DUXXIE.NL? Ga dan naar: https://duxxie.nl

________________________________________________________________________

Heb jij ook een mooi verhaal over (je werk in) de zorg? En zou je dit graag willen delen via de Tommie in de zorg podcast? Of via de verhalen pagina van tommieindezorg.nl? Stuur dan een mail naar: info@tommieindezorg.nl!

Je kunt mij volgen via: FACEBOOK, INSTAGRAM, TWITTER & LINKEDIN

En abonneer je op mijn YouTube kanaal via: https://TinyURL.com/y8gafcgz/

De oogdruppelbril – Evert van Voorst

Evert van Ede (89) is de mede-uitvinder van de oogdruppelbril. Samen met zijn vriend Appie (87) kwamen ze op dit prachtige idee!

Beiden hadden net een oogoperatie achter de rug. Toen Appie zijn leesbrilletje vergat af te zetten tijdens het druppelen van zijn oog, kwam hij op een idee. Hij boorde een gaatje in het glas en klemde daar het flesje in. ,,Daarna ging het druppelen veel makkelijker.”

Evert wist het meteen, hier kunnen we heel veel mensen mee gaan helpen! En zo doende gingen ze op ondernemerspad. Niet met de intentie om super rijk te worden maar vooral om andere mensen te helpen. En dat heeft tot nu al tot veel succes geleid!

De wijkverpleging vond het geweldig en ging er direct mee aan de slag. Het brilletje scheelt hen soms viermaal daags een ritje naar een hulpbehoevende oudere.

Maar er komen nu ook aanvragen vanuit andere landen zoals België, Luxemburg, Groot-Brittannië en zelfs artsen uit de verenigde staten hangen aan de telefoon. Die willen de oogdruppelbril ook bestellen.”

Ik ging met Evert in gesprek over zijn leven, loopbaan en natuurlijk over het ontstaan de oogdruppelbril!

[thrive_2step id=’8979′]WINACTIE, maak kans op een van de 50x GRATIS Oogdruppelbrillen. KLIK HIER om je aan te melden

[/thrive_2step]

Beluister de podcast via Spotify of via jouw favoriete podcast app!

Video demonstratie oogdruppelbril

Bekijk hieronder de volledige video van het gesprek met Evert van Voorst!

Wat is de oogdruppelbril van Evert (89) en Appie (87)?
Het brein achter de handel is Appie die na een staaroperatie meerdere keren per dag zijn ogen moest druppelen. Hij vergat zijn leesbrilletje af te zetten tijdens het druppelen, waardoor hij op een briljant idee kwam. Hij boorde een gaatje in het glas en klemde daar het flesje in. Op deze manier is de oogdruppelbril geboren.

Kan ik alles zelf doen?
Jazeker! Met deze eenvoudige stappen:
1. was uw handen en houdt rekening met uw lenzen
2. klem het flesje in de bril.
3. zet de bril op uw hoofd
4. doe uw hoofd goed naar achter
5. druppel met één hand de benodigde hoeveelheid druppels in uw oog.
6. zet de bril weer af, en bergt het flesje met oogdruppels op.
7. Zonder moeite heeft u uw ogen gedruppeld.
Gebruiksaanwijzing van de fabrikant
1. Volg altijd de aanwijzingen van uw arts!
2. Was uw handen
3. Plaats het doseerflesje of -flacon in een passende opening van de druppelbril, zodat het stevig vastzit
4. Zet de bril op
5. Buig uw hoofd achterover, zodanig dat het doseerflesje verticaal boven uw oog zit
6. Houd met een hand uw oog open
7. Doseer met uw andere hand de druppels door in het flesje te knijpen
8. Na gebruik uw bril afspoelen met water, alcohol of een desinfecterend middel en drogen met een schone doek.

Kan ik een oogdruppelbril met één hand bedienen?
Jazeker, door het speciale ontwerp klemmen gangbare maten flesjes en pompjes stevig vast in de bril en kunt u de druppels met één hand eenvoudig toedienen.

Wil je mee informatie over de oogdruppelbril? Ga dan naar: https://www.vgz-zorgkantoren.nl/oogdruppelbril

Deze content is gemaakt in samenwerking met:

________________________________________________________________________

Heb jij ook een mooi verhaal over (je werk in) de zorg? En zou je dit graag willen delen via de Tommie in de zorg podcast? Of via de verhalen pagina van tommieindezorg.nl? Stuur dan een mail naar: info@tommieindezorg.nl!

Je kunt mij volgen via: FACEBOOK, INSTAGRAM, TWITTER & LINKEDIN

En abonneer je op mijn YouTube kanaal via: https://TinyURL.com/y8gafcgz/

Deel jouw verhaal!

Jouw verhaal op de website van Tommie in de Zorg? Dat kan!

Heb jij iets bijzonders meegemaakt tijdens je werk en wil je deze ervaring graag delen met anderen? Klik dan op de onderstaande knop om jouw verhaal in te sturen!

Verhaal insturen

Werken in de zorg is mooi en dat mogen we veel vaker laten zien.❤️