Home Blog Pagina 2

Word lid van Tommie | De Zorg Community!

Word lid van Tommie | De Zorg Community! Dé plek waar wij zorgverleners samenkomen om verhalen, kennis en ervaringen te delen. Door ons nu te verenigen vormen we een eenheid, zodat er écht naar ons geluisterd wordt. Want het is tijd voor verandering! Alleen samen kunnen we de Zorg verbeteren!

Wil jij meehelpen om de zorg te verbeteren? Meld je dan gratis aan!

AANMELDEN COMMUNITY

Wat is de missie van Tommie | De Zorg Community?

Onze missie is om de grootste Zorg Community van Nederland te vormen samen met gepassioneerde zorgverleners, die zich inzetten voor het verbeteren en het sterker maken van onze Zorg. Door het inzetten van onze krachten en deze te bundelen, willen wij een positieve verandering in beweging brengen binnen de Zorg.

We zijn vastberaden om de belangen van alle zorgprofessionals in Nederland te behartigen. Om hen te helpen hun stem te laten horen en het werkplezier terug te brengen. Samen sterk voor een betere Zorg!

Wat is de visie van Tommie | De Zorg Community?

Onze visie is het hebben van een zorgsector waarin alle zorgprofessionals de erkenning krijgen die ze verdienen, het werkplezier ervaren en hun trotsheid als zorgverlener uiten. We streven naar een sector waarin zorgverleners worden gezien als de belangrijkste bouwstenen van de gezondheidszorg en waarin hun ervaring en expertise volledig worden benut. We willen dat de overheid, zorgverzekeraars, zorgorganisaties en andere beleidsbepalende en controlerende organisaties naar ons luisteren en ons serieus nemen.

Samen kunnen we de gezondheidszorg verbeteren en de kwaliteit van de Zorg in Nederland verhogen. Wij geloven dat door middel van De Zorg Community, zorgverleners elkaar kunnen ondersteunen, van elkaar kunnen leren en elkaar kunnen inspireren om betere zorg te leveren en hierdoor meer werkplezier ervaren. We willen een veilige en interactieve omgeving bieden waarin zorgverleners vrijuit kunnen communiceren en hun ervaringen en ideeën kunnen delen.

Als een hechte community van zorgverleners hebben we de kracht om verandering teweeg te brengen in de Zorg. Samen zijn we vastbesloten om een verschil te maken. Om de zorg in Nederland te verbeteren en om de positie van zorgprofessionals te versterken.

Wil jij ook lid worden van Tommie | De Zorg Community? Meld je dan gratis aan!

AANMELDEN COMMUNITY

Tommie | De Zorg Community

Leven toevoegen aan de dagen – Sterven

Voorpublicatie van het boek: ‘Leven toevoegen aan de dagen

Wil je het boek bestellen? Klik hier!

In dit boek beschrijven de twee auteurs samen de weg die patienten met een ongeneeslijke ziekte -die op enig moment dodelijk zal verlopen- en hun naasten afleggen, van slecht nieuws gesprek tot aan de dood.

Sander de Hosson vertelt in het boek openhartig hoe dit proces verloopt, en gaat in op slechtnieuwsgesprekken, palliatieve zorg, de rol van zorgmedewerkers, de betekenis van de omgeving, euthanasie en dilemma’s waar een arts en patiënt voor staan. Aansprekende en ontroerende patiëntverhalen laten de dagelijkse praktijk van deze longarts heel dichtbij komen.

Hieronder volgt een voorpublicatie uit het hoofdstuk over ‘Sterven’.

Sterven

Ik zit in mijn spreekkamer wat achterstallig papierwerk te doen. Niet mijn grootste hobby, geef mij maar mensen. Tussen de administratieve pietepeuterigheid door hou ik een oude man op de afdeling in de gaten. Ik ken hem al jaren als COPD-patiënt. Hij is gisteren opgenomen met een zware longaanval, en ik denk dat hij vandaag of morgen zal doodgaan. Zonet heb ik de drie dochters van de man gebeld met de boodschap dat ze alles uit hun handen moeten laten vallen om zo snel mogelijk in het ziekenhuis bij hun vader te zijn.

Ik ben net even bij hem op de kamer om te kijken hoe het gaat als ze gezamenlijk binnenkomen. Ze schrikken enorm als ze hem in een hoog bed aan de monitor zien liggen. Mager, grauw, moeizaam ademend. Hij lijkt al ver weg. ‘We hebben het hier wel eens over gehad, weten jullie nog,’ zeg ik.

De oudste dochter kijkt me vertwijfeld aan. ‘Ja? Ik weet dat niet meer.’

‘Dat geeft helemaal niets,’ zeg ik. ‘Alles wat jullie zien, is normaal. Dit is sterven. Ik zie een rustig sterfbed.’

Een andere dochter kijkt nagelbijtend naar haar vader. ‘Wat geven jullie hem?’ ‘Alleen wat morfine tegen de benauwdheid,’ zegt de verpleegkundige die naast me staat.

De vrouw zucht diep. ‘Ik weet toch niet of het goed is zo. Hij had er niet zo bij willen liggen.’

Die zin hoor ik vaker, ongeveer even vaak als: ‘Kan de morfinepomp omhoog?’

Stefan is bezig dood te gaan, een man van 78 met ernstige copd en nierfalen. Paniekerig komen zijn kinderen de ka­ mer uit om Sander aan te klampen: ‘Onze vader drinkt niet meer. U roept alleen maar dat hij aan het sterven is, maar doe iets.’ Ze denken dat hun vader doodgaat omdat Sander niet meer voorschrijft dat meneer voeding en vocht moet krijgen, dat hij doodgaat van de honger en de dorst. Sander legt uit dat niet meer eten en drinken bij een doodzieke man als hun vader een symptoom is van sterven, niet de oorzaak. Uiteindelijk begrijpen ze het wel enigszins, maar ze blijven wantrouwig, en ze blijven erop aandringen hem toch vooral water en iets van voedingstoffen te geven via een infuus. ‘Baat het niet, dan schaadt het niet,’ zeggen ze steeds: ‘Zo is het toch, dokter?’

In 2022 overleden in Nederland 169.000 mensen, ongeveer gelijk aan 2020 en 2021. Hier zit een stijging in door de co- ronapandemie. In de jaren ervoor schommelde het sterftecijfer rond de 150.000.

Ongeveer een kwart van de mensen gaat dood zonder dat iemand dat van tevoren ziet aankomen: ongelukken, plotse hartinfarcten, longembolieën, fatale hersenbloedingen. Zelfdoding zit ook in die groep. De gemene deler is dat de buitenwereld niet wist dat zij op die dag zouden sterven.

De rest van de mensen, 75 procent, sterft verwacht. Zij doorlopen een stervensproces, soms lang, soms kort. Bij driekwart van die gevallen is gezondheidszorg betrokken, in de vorm van medicatie. Bij een kwart is dat niet nodig. Voor hen wordt ook gezorgd – door een verpleegkundige, een naaste, een mantelzorger – maar niet met medicijnen. Bij twee op de drie stervenden wordt dus ingegrepen op het sterfbed. Dat gebeurt omdat sterven gepaard kan gaan (maar dat hoeft niet) met vervelende symptomen. Benauwdheid, pijn en verwarring zijn de drie belangrijkste symptomen, en aan alle drie kunnen we iets doen. Als iemand pijn heeft, komt dat overigens niet door het sterven zelf – doodgaan doet geen pijn – maar door een ziekte waaraan iemand lijdt.

Het stervensproces heet in mijn vak de final common path­ way. Het lichaam houdt ermee op, de lichten gaan een voor een uit. Hierbij treedt een storm aan lichamelijke reacties op, voornamelijk aangejaagd door het immuunsysteem, die uniek is voor de dood. Je zou ook kunnen zeggen dat de final common pathway op gang komt door een overdreven im-muunreactie, waarbij allerlei stofjes actief worden die ons systeem ineen doen storten. Het interessante van de final common pathway vind ik dat bijna iedereen uiteindelijk hetzelfde patroon doorloopt. Het tijdsbestek kan verschillen, maar de symptomen van sterven zijn hetzelfde.

Eten en drinken

De eerste aankondiging van de dood is stoppen met eten. Het lichaam wil geen voeding meer, het heeft geen bouwstenen en brandstoffen meer nodig, want het is bezig alles af te sluiten. Iets later verdwijnt ook de dorst, de lust om te drinken. Vocht is belangrijk voor van alles, maar tijdens het sterven is het ballast. Naasten, zoals de kinderen van Stefan, raken hiervan vaak in paniek, door de ingebakken overtuiging dat zieke mensen goed moeten eten en drinken. Ook tijdens het doodgaan moet dat. Het gevolg is wel dat stervenden vaak last hebben van een droge mond en gesprongen lippen. Dat is oncomfortabel, pijnlijk en moeten we voorkomen door de mond steeds te bevochtigen en de lippen en de randen van de mond in te smeren met vaseline. Er bestaat ook een medicijn dat een soort kunstspeeksel geeft.

Het klinkt allemaal nogal omslachtig; waarom mensen niet gewoon aan een infuus met wat vocht houden? Naasten dringen daar vaak op aan. In veel culturen wil men dat een stervende vocht blijft krijgen tot het moment van doodgaan. Ik ben er geen voorstander van. In mijn ogen verleng je met een infuus alleen het stervende leven, en mogelijk het lijden. Dat is niet de bedoeling, vooral niet omdat je met goede mondzorg op het sterfbed – bevochtigen en vet houden – de problemen van een droge mond kunt voorkomen en wegnemen.

Stervenszorg is natuurlijk wel maatwerk. De regel is dat je geen vocht meer toedient, maar je mag er beargumenteerd van afwijken; de regel is niet in beton gegoten. Ik, en veel artsen met mij, doen dat wel eens – bijvoorbeeld als het voor familieleden belangrijk is dat de stervende aan een vochtinfuus blijft.

Leven toevoegen aan de dagen

Op 10 maart verschijnt het langverwachte boek ‘Leven toevoegen aan de dagen’ van longarts Sander de Hosson en journalist Els Quaegebeur, de opvolger van het boek ‘Slotcouplet’. Het boek is nu al online te bestellen of via de lokale boekhandel!

Uitgeverij de Arbeiderspers, ISBN 9789029546454

Leven toevoegen aan de dagen

Nooit meer hulpmiddelen kwijtraken in de zorg – slim spullen vinden

Als zorgverlener is het heel herkenbaar om dagelijks lang te zoeken naar hulpmiddelen zoals tillift, bladderscan, bloeddrukmeter en andere medische apparatuur. Dit kan veel tijd in beslag nemen en de kwaliteit van zorg verminderen. Gelukkig is er een innovatief idee op de markt gebracht dat zorgverleners kan helpen bij het snel vinden van deze verloren hulpmiddelen.

“Wat fijn dat we nu direct weten waar de tillift staat!”

Ik ga in gesprek met zorgtechnoloog en verpleegkundige Alexander Everling over de voordelen van Slim spullen vinden! Wat is Slim spullen vinden? Hoe werkt dit precies in de praktijk? En hoe kan het jou als zorgverlener helpen in je dagelijkse werkzaamheden?

Beluister het gesprek via Spotify of via jouw favoriete podcast app!

Wat is Slim spullen vinden?

“Slim spullen vinden” maakt gebruik van trackers die aan de hulpmiddelen worden bevestigd. De tracker werkt op basis van Bluetooth Low Energy technologie die de locatie van het hulpmiddel kan detecteren en weergeven op een plattegrond in een app. De app zal de locatie van het hulpmiddel aangeven, zodat de zorgverlener het hulpmiddel snel kan vinden.

Wat zijn de voordelen van Slim spullen vinden?

“Slim spullen vinden” biedt verschillende voordelen voor zowel de zorgverleners als de patiënten. Enkele van deze voordelen zijn:

Besparing van tijd

Het zoeken naar hulpmiddelen kost een zorgverlener al snel 20-25 minuten per week. Door het verminderen van de tijd die nodig is om hulpmiddelen te vinden, kunnen zorgverleners hun tijd besteden aan belangrijkere dingen.

Zinnige zorg en meer werkplezier

Het gebruik van “Slim spullen vinden” kan de zinnige zorg aanzienlijk verbeteren. Doordat zorgverleners sneller hulpmiddelen vinden, kunnen ze meer tijd besteden aan het verzorgen van de mensen. Hierdoor ervaren de patiënten betere zorg wat de zorgverleners meer werkplezier geeft.

Is Slim spullen vinden makkelijk te gebruiken in de praktijk?

Het implementeren van “Slim spullen vinden” in de zorg is vrij eenvoudig. Het enige wat nodig is, zijn de slimme tracker en de app. Deze trackers kunnen eenvoudig worden bevestigd aan de hulpmiddelen.

Bekijk hieronder ook de video over de voordelen van Slim spullen vinden :

Deze content is gemaakt in samenwerking met:

Voor meer informatie over slim spullen vinden kun je mailen naar innovatie@zgem.nl of bekijk: https://www.vgz-zorgkantoren.nl/slim-spullen-vinden

Bent u wel oud genoeg?

Ik heb late dienst. Het is erg druk dus ik haast me van de ene naar de andere patiënt.

*Ping*, kamer twintig belt. Ik loop naar de patiënt toe en vraag wat ik voor hem kan
doen. Hij ziet er bleek uit. ‘Zuster, ik weet het allemaal niet meer, ik voel me niet
goed.’ Hier moet ik even de tijd voor nemen, denk ik bij mezelf. ‘Hoe bedoelt u, wat
voelt u dan precies?’ vraag ik. Even overweeg ik of ik zijn vitale functies moet
controleren, maar dan zegt hij: ‘Gewoon, ik ben er klaar mee, het is goed geweest.’ Ik
zie aan zijn ogen dat hij diep geëmotioneerd is en besluit, ondanks alle taken die me
nog te doen staan, een stoel te pakken en plaats te nemen naast zijn bed. Mijn
collega staat in de deuropening. ‘Ga maar vast verder, ik kom zo’, zeg ik.

Mag ik uw gezicht even zien?

De man begint te vertellen en ineens, midden in zijn verhaal stopt hij en kijkt me
ernstig aan. ‘Zuster, ik weet dat het eigenlijk niet mag, maar zou ik uw gezicht even
mogen zien?’ Ik trek mijn mondkapje naar beneden en kijk hem aan. Hij fronst en
kijkt me onderzoekend aan. ‘Bent u eigenlijk wel oud genoeg?’ Overrompeld door
deze vraag ben ik even stil, vervolgens vraag ik hem waarvoor ik oud genoeg moet
zijn en geef aan dat ik achtentwintig ben. ‘Oh’, klinkt hij opgelucht, ‘gelukkig, dan
begrijp je dit wel.’ Hij gaat verder met vertellen over zijn leven en over de
ziekenhuisopname, dat hij zich alleen voelt en zijn lichaam op is en het allemaal
goed geweest is, wat hem betreft. Ik kan merken dat hij deze woorden al lang klaar
had in zijn hoofd. Hij heeft hier goed over nagedacht en het is fijn dat hij nu eindelijk
iemand in vertrouwen neemt om de woorden uit te spreken. Pas als hij helemaal
uitgepraat is, reageer ik.

Vertrouwen

Helaas is het avond en kan ik nu weinig in gang zetten voor hem, maar we spreken
af dat ik ervoor zorg dat er morgen een familiegesprek wordt gepland met zijn
partner, kinderen en de longarts uiteraard.
Dat gebeurt, alle behandelingen worden gestopt en meneer gaat vrij snel naar huis.
Een paar dagen later krijgen we bericht dat hij thuis is overleden. Dat het zo snel zou
gaan had ik niet gedacht, maar ik ben blij dat hij nu rust heeft.

Een luisterend oor

Wat voor mij een paar minuten waren waarin ik een luisterend oor bood, was voor die
man erg belangrijk. Ik had dit niet verwacht en krijg een fijn gevoel vanbinnen. Het
herinnert me eraan hoe belangrijk het is om de tijd te nemen voor iemand ondanks
de drukte op dat moment. Soms hebben mensen écht even iemand nodig om hun
gevoelens te kunnen uiten.

Achteraf vond ik het ook wel grappig dat hij ineens zo serieus vroeg of ik wel oud
genoeg was. Regelmatig vragen patiënten mij of ik bepaalde handelingen al uit mag
voeren of in welk leerjaar ik zit. Dan staat er bijvoorbeeld een leerling naast me en
dan denkt de patiënt dat ik de leerling ben omdat ik er schijnbaar jonger uit zie. Zelf
vind ik het eigenlijk wel meevallen hoe jong ik lijk maar mensen schatten me
waarschijnlijk jonger omdat ik klein en smal ben. Als ik dan vertel dat ik al een aantal
jaren afgestudeerd ben, zeggen ze: dan was je vast een heel vroege leerling. ‘Nee
meneer, ik ga langzaam al richting de dertig.’ ‘Oh, excuses, je ziet er zo jong uit, ik
dacht eerder dat je achttien was.’ Toen ik net afgestudeerd was werd ik hier onzeker
van, maar inmiddels neem ik het maar voor lief. Ik hoop dat als ik vijftig ben, ik nog
steeds zo’n tien jaar jonger wordt geschat!

Jeanne Roeffen
Verpleegkundige en auteur
Verhaal uit het boek: “Dit is waarom” – www.ditiswaarom.nl

Dit is waarom - Jeanne Roeffen

De voordelen van spraakgestuurd rapporteren in de zorg!

In gesprek met verpleegkundige Wilma van Hees over de voordelen van spraakgestuurd rapporteren in de zorg! In de zorg is er steeds meer aandacht voor technologie en digitale innovatie. Eén van de ontwikkelingen die hierbij een belangrijke rol speelt is: spraakgestuurd rapporteren. Maar wat betekent dit precies in de praktijk? En hoe kun je hier als zorgprofessional het beste mee omgaan?

Beluister het gesprek via Spotify of via jouw favoriete podcast app!

Wat is spraakgestuurd rapporteren?

Spraakgestuurd rapporteren is een manier om gegevens en rapportages snel en efficiënt te verzamelen door middel van spraakherkenningstechnologie, zoals bijvoorbeeld Siri of Alexa. In plaats van handmatig gegevens in te voeren in een computer of formulier kan een zorgverlener deze informatie nu snel en eenvoudig dicteren. De technologie herkent je stem en zet deze automatisch om in digitale gegevens die worden gebruikt voor rapportages.

Hoe kan spraakgestuurd rapporteren helpen in de zorg?

Door gebruik te maken van spraakgestuurd rapporteren, kan een zorgverlener bijvoorbeeld tijdens het verzorgen van een cliënt “aantekeningen” maken over de gezondheidstoestand of het medicijngebruik. Deze ingesproken aantekeningen worden automatisch omgezet naar geschreven tekst en opgeslagen in het elektronisch patiëntendossier.

“Spraakgestuurd rapporteren, dan hoor ik dus telkens mijn eigen stem?”

Ik hoor vaak om mij heen dat zorgverleners spraakgestuurd rapporteren eng vinden. “Met spraakgestuurd rapporteren hoor ik mijn stem, ik ga echt niet naar mijn eigen stem luisteren!” krijg ik dan als feedback. Maar het systeem werkt zo dat alle berichten direct worden omgezet naar tekst. Dus je hoeft helemaal niet naar je eigen stem te luisteren.

Bekijk ook de video over de voordelen van spraakgestuurd rapporteren:

Deze content is gemaakt in samenwerking met:

Meer informatie over de heupairbag bekijk: https://www.vgz-zorgkantoren.nl/spraakgestuurd-rapporteren/

Zorg is zoveel meer dan zorgen

Als klein meisje wist ik al dat ik mensen wilde helpen, dit vond ik toen al mooi dat ik dit kon doen.

Toen ik op de middelbare school zat, moest ik maatschappelijk stage lopen in een bejaardenhuis, daar werd het nog een keer bevestigd dat ik de zorg in moest gaan. Na de middelbare school ben ik door gaan leren op het Albeda College. Toen de opleiding klaar was, kreeg ik een vaste baan in de zorg als Helpende! In die tussentijd heb ik veel mooie en emotionele momenten meegemaakt en veel ervaring opgedaan.

In september 2020 ben ik aan de opleiding Verzorgende IG begonnen op het Albeda College. Deze keuze heb ik gemaakt om nog meer in contact te staan met de bewoner en familie.

Weerzien

Helaas moest het verpleeghuis dicht in 2020 vanwege de regeling rondom corona. De bewoners mochten geen bezoek ontvangen, alle contacten moesten via Facetime.
De bewoners werden eenzaam, ze hadden alleen de verzorgenden en de woonondersteuners, die ervoor zorgden dat hun dag zinvol was door activiteiten te doen.

Het mooie wat ik zag toen het verpleeghuis weer open mocht voor bezoek is, dat een man zijn echtgenote weer kon zien en bezoeken. Haar man liep naar haar toe, zij begonnen elkaar te knuffelen en ze gaven elkaar een kus, ze huilden beiden van geluk dat ze elkaar weer mochten zien. Dat was voor mij ook wel even slikken, zo zie je maar ook in de corona tijd wat echt liefde is.

Inmiddels heb ik mijn opleiding afgerond en behaald. Sinds maart 2022 werk ik als Verzorgende IG op de afdeling waar bewoners wonen met de ziekte van Alzheimer. Ook sinds ik werk als Verzorgende heb ik veel gezien en meegemaakt. Je staat ineens zo dicht bij de familie en de bewoner.

Afscheid

Een paar weken geleden was er een bewoner terminaal. Ze zeggen wel eens dat je geen band met een bewoner mag hebben, maar dat is behoorlijk lastig om je daaraan te houden. Ik had namelijk een band met deze bewoner en dan is het zo naar om iemand zo te zien liggen. Dit blijven toch de nare dingen van het werk. Wat het mooie was, is dat ik de hand van de bewoner pakte en de bewoner deed zijn andere hand over mijn hand heen. Kun je nagaan hoe ik mij hier toen bij voelde?

Toen deze bewoner overleden was, bedankte de familie mij en mijn collega’s voor de lieve en goede zorgen. Ook spraken zij uit dat de bewoner mooie jaren bij ons op de afdeling had gehad.

Liefde

Ik maak ook hele mooie gebeurtenissen mee.
Een paar maanden geleden was een bewoonster 60 jaar getrouwd met haar man. Hij kwam haar halen op de afdeling en samen gingen zij naar beneden om dit te vieren met familie. Hij had een bos rode rozen gekocht voor haar en hij gaf dit zo liefdevol aan haar. De liefde die ik toen in hun ogen zag…, dat was echt zo mooi en onvergetelijk om te zien.

Dankbaar

Hoe mooi kan het zijn dat een oudere dame jou een kus en een knuffel geeft voor de zorg die je verleend hebt, of als je een luisterend oor geboden hebt als ze verdrietig zijn. En hoe fijn als de familie dankbaar is voor de goede en lieve zorg die ik verleend heb aan hun vader/moeder, broer/zus.

Soms vragen mijn collega’s: “Janet, waar haal jij je geduld toch vandaan?”.
“Als je het vanuit je hart doet, dan weet je zeker dat je een goede keus hebt gemaakt”. Is dan mijn antwoord.

Want na al die jaren ervaring in de zorg ben ik nog steeds ontzettend dankbaar dat ik dit mooie werk mag doen.

Ik wil mijn verhaal graag afsluiten met een quote:

“Zorg is zoveel meer dan zorgen. Zorg is liefde, hoop en betrokkenheid”.

Janet van Dijke
Verzorgende IG

Meer zelfvertrouwen en bewegingsvrijheid door de Heupairbag

Bij oudere mensen neemt de angst om te vallen toe, zeker als iemand al een keer gevallen is. Deze angst zorgt ervoor dat men minder en voorzichtiger gaat bewegen, wat de kans op vallen juist vergroot.

Wat is de heupairbag

De heupairbag is een soort zachte riem, die onder de kleding gedragen kan worden. Als de cliënt valt terwijl deze de heupairbag draagt, blaast een speciaal kussen zich automatisch op. De klap van de val wordt opgevangen en de heupbotten worden beschermd.

“Als ze straks maar niet valt als ik weer weg ben”

Soms kom ik bij mensen in de wijk waar ik niet altijd met een gerust gevoel weg ga omdat die persoon niet meer zo stabiel kan lopen door bijvoorbeeld medicatie of het ouder worden. Dan denk ik “als ze maar niet valt, als ik morgen aanbel dat die persoon dan ergens ligt.”

Minder kans op een gebroken heup bij vallen

Door inzet van de heupairbag is de angst om te vallen afgenomen en men beweegt weer vrijer. Uit onderzoek van het LUMC blijkt dat het aantal heupfracturen sinds de heupairbag met 50% is gedaald. Met een heupairbag is er minder supervisie nodig voor valgevaarlijke cliënten, wat ervoor zorgt dat de zorgprofessional kostbare tijd op een andere manier kan inzetten. Daarnaast wordt de kwaliteit van leven vergroot omdat mensen weer veiliger kunnen bewegen waardoor ze meer zelfvertrouwen hebben om te bewegen.

Tijdens dit gesprek bespreek ik met de innovatiebegeleiders Sophie van Vugt en Inge den Hollander van De Zorggroep wat een heupairbag is, en wat zijn de voordelen voor de cliënten en de zorgverleners.

Bekijk de video over de heupairbag:

 

Beluister het gesprek via Spotify of via jouw favoriete podcast app!

Deze content is gemaakt in samenwerking met:

Meer informatie over de heupairbag bekijk: www.vgz-zorgkantoren.nl/heupairbag

designed by Freepik – Freepik.com

Wat is ze mooi…

Ik ben misschien wat ouderwets maar ik smelt bij de oudere foto’s die vaak bij onze cliënten op de kamers staan.
Daar zit vaak een mooi verhaal achter.
Zo ook bij de foto bij de heer…
Van oorsprong in een arm gezin opgegroeid maar hij had zich ontpopt als een man die een status had.
Daar was hij bescheiden trots op.
Het was wel altijd dhr als je hem zag en dat is prima als dhr dat wilde.
Na maanden dhr regelmatig op te halen voor activiteiten vroeg hij “kind hoe heet je eigenlijk? Ik zeg altijd zuster maar je hebt vast een naam”. Ik vertelde “Yvon”, “En ik heet Albert” zei hij, dus vanaf die tijd noemden we elkaar bij de voornaam.

Albert had een mooi leven gehad, getrouwd met zijn buurmeisje waar hij al jaren verliefd op was, 8 kinderen geschonken gekregen, want kinderen krijgen is een godsgeschenk zei hij altijd…
De kinderen trouwden en er kwamen veel kleinkinderen die ook uit vlogen en eigenlijk over de wereld verspreid woonden.
4 van zijn kinderen was hij in korte tijd verloren door ongeluk en ziekte, hij week daar weinig over uit.
Wel stonden daar de foto’s op de kast, mooi en elk ervan met een verhaal…

Als ik dan in de nacht kwam voor de zorg was Albert wakker en dronken we samen, hij een borrel, ik mijn koffie en zo zaten we vaak een tijd van mijn nachtdienst, hij praten en ik luisteren.
Over zijn vrouw was hij vol lof, je zag de glinstering in zijn ogen en hij zei altijd “wat is ze mooi”, niet was maar is want al was ze al enige tijd overleden ze was nog altijd mooi…
Na de dood van zijn vrouw is dhr nooit echt meer een levensgenieter geworden, de zin was weg hij zei vaak “kind als jij ooit de liefde vindt, dan snap je wat ik bedoel”.
Nu al 19 jaar de liefde te hebben, snap ik hem.

Op een morgen kwam ik bij hem en hij vroeg of ik brieven op de bus wilden doen, deze waren gericht aan de kinderen.
Ik heb dhr beloofd ze op de bus te doen, dus na mijn dienst heb ik ze op de bus gegooid en toen ik na een week vakantie terug kwam, was dhr die nacht overleden.
Er lag een foto van zijn vrouw bij hem waar op stond “Till we meet again mijn lief…”, deze heeft dhr meegenomen in de kist.

Nog steeds ben ik nieuwsgierig wat er in de brieven aan de kinderen stond, zou hij geweten hebben dat hij naar zijn vrouw ging?
Er zijn datums die je nooit meer vergeet en met een lach en een traan aan iemand terug denkt, zo ook met Albert.
Dit is zoals liefde moet zijn en die dag besefte ik me weer @ikhebdemooistebaanvandewereld❤️

Geschreven door Yvonne de Pan

designed by Freepik – Freepik.com

10 vragen aan Tommie Niessen

“Goede zorg bestaat niet. Juiste zorg op het juiste moment wél. Dus gewoon doen wat op dat moment nodig is. En wat écht belangrijk is voor die persoon. Als iemand in plaats van een douche- beurt liever even een praatje maakt, is dat gesprek voeren op dat moment veel betere en juistere zorg. Toch word je afgerekend op die dagelijkse douche. Dan denk ik: kijk naar de mens, dat is het allerbelangrijkste.”

1. Wat is uw eerste ervaring met de gezondheidszorg?

“Toen ik een jaar of vier was had ik vaak oorontsteking. Ik weet nog dat de huisarts dan gewoon bij ons thuis langskwam. Hij gaf mij pillen en dan ging het over. Ik kan me de heel specifieke geur en smaak van de antibiotica nog goed herinneren, die zijn altijd blijven hangen.”

2. Als u geneeskunde had gestudeerd, wat voor dokter was u dan geworden?

“Huisarts. Een huisarts heeft een supergrote verantwoordelijkheid, dat wel, maar het is ook een supermooie expertise. Maar misschien was ik ook wel medisch specialist geworden. Dan had ik me gericht op de palliatieve zorg.”

3. Als u het in de zorg voor het zeggen had, wat zou u dan als eerste doen?

“Dan zou ik als eerste kijken naar alle geldstromen in de zorg. En naar alle organisaties die zich met de zorg bemoeien. Ik vind het een vrij chaotische sector. De zorg bestaat uit heel veel organisaties en elke organisatie werkt op haar eigen manier. Waarom moet het zo moeilijk? Houd het simpel. De zorg is namelijk heel simpel, die zit in elk mens.”

4. Welke zorg hoort volgens u niet in het basispakket thuis?

“Ik wil het liever omkeren. Ik vind dat er meer zorg in de basisverzekering zou moeten. Je hebt een paar grote zorgverzekeraars, die bieden ook allemaal pakketten aan. Mensen snappen dat niet. Zo wordt zorg gebruikt als een product dat verkocht moet worden. Dat is niet goed voor het imago van de zorg. Ik vind dat alle noodzakelijke zorg vergoed moet worden, net als vroeger. Toen was het simpeler, eenduidiger, niet zo versnipperd.”

5. En welke zorg zou volgens u onmiddellijk in het basispakket opgenomen moeten worden?

“Zie mijn vorige antwoord: ik vind dat alle noodzakelijke lichamelijke en psychische zorg vergoed moet worden. Vooral psychische zorg is onzichtbaar, die moet echt serieuzer genomen worden. En dan doel ik niet per se op therapie, maar vooral ook op ‘kijken naar de mens’.”

6. Wat doet u bij een zeurend pijntje: even aankijken en doormodderen of meteen naar de huisarts?

“Ik ga niet meteen naar huisarts. Ik ben verpleegkundige, ik los het zelf wel op en verpleeg mezelf. Maar ik ben, net als mijn opa en mijn vader, wel zwaar op de hand. Ik heb hiervoor antidepressiva geslikt en ben soms bang dat dat erger wordt. Als ik mentaal last heb, schakel ik dus wel sneller een dokter in.”

7. Wat is uw favoriete zorgwoord?

“Broeder of zuster. Oudere mensen spreken mij vaak aan met ‘broeder’. Dat is misschien niet zo’n medisch woord, maar het vat de zorg voor mij wel goed samen. De zorg is ook ontstaan via het geloof: broeders en zusters zorgden van oudsher voor de mensen. Dat vind ik een mooi historisch aspect. Ik heb een keer op Instagram een shirtje gemaakt met de woorden ‘broeder’ en ‘zuster’ erop. Daar bleek zo veel belangstelling voor dat ik heb geregeld dat mensen de shirts konden kopen. Ook daarom zijn broeder en zuster geliefde woorden voor mij.”

8. Stel, u ligt met een gebroken been op een tweepersoonskamer in het ziekenhuis. Naast wie wilt u dan liggen?

“Dirk de Wachter, een heel bekende psychiater in België̈. Ik heb een podcast met hem opgenomen en vind het een heel inspireren- de man. Maar er zijn wel meer mensen, hoor. Zoals Jos de Blok en Connie Helder. Dus een vierpersoonskamer graag! Dat wordt vast een leuk gesprek.”

9. Wat vindt u de belangrijkste voorwaarde voor goede zorg?

“Goede zorg bestaat volgens mij niet. Juiste zorg op het juiste moment wél. Dus gewoon doen wat op dat moment nodig is. En wat écht belangrijk is voor die persoon. Als iemand in plaats van een douchebeurt liever even een praatje maakt, is dat gesprek veel betere en juistere zorg. Toch word je afgerekend op die dagelijkse douche. Dan denk ik: kijk naar de mens, dat is het allerbelangrijkste. Als verpleegkundige kom ik bij mensen thuis om bijvoorbeeld een kous aan te doen, maar het gaat ook om aandacht geven, luisteren. Daar is veel te weinig tijd voor. Het is nu zó afgekaderd. Neem die vijfminutenregistratie. Als je die niet hoeft te doen, wordt het zoveel simpeler. Dan werk je gewoon acht uur, en krijg je het vertrouwen dat je je werk doet. Dat geeft veel rust en vrijheid voor de zorg- verlener. Al dat registeren en gedoe. Haal dat weg bij de mensen die zorg moeten leveren.”

10. Hoe ziet de zorg en/of ons zorgstelsel er volgens u over vijf jaar uit?

“Als we op de huidige manier doorgaan, ziet het er niet goed uit. Als je echt – en dat moet vanuit burgers én zorgverleners én beleidsmakers komen – de zorg simpeler wil maken, dan kunnen we geld besparen en is er meer ruimte voor de mens. Nu is er sprake van concurrentie in de zorg; dat vind ik jammer. Zorg leent zich er niet voor om als product gebruikt te worden. Zorg is geen product, het is een dienst waar iedereen recht op heeft. Natuurlijk moet de zorg georganiseerd zijn, maar ze is veel te veel versnipperd. En vooral: het moet simpeler. Zorgverleners moeten zorg kunnen verlenen, zonder alle rompslomp. Daar wordt aan gewerkt, maar dat moet veel sneller.”

________

Tekst geschreven door: Edith Bijl
Fotografie door: De Beeldredaktie | Vincent van den Hoogen

Zorginstituut Magazine, juli 2022 | 10 vragen aan Tommie Niessen

Incontinentie oplossingen | Er is veel mogelijk!

Incontinentie… In Nederland hebben hier ruim 3.5 miljoen mensen last van. En dit betreft zeker niet alleen de oudere mensen. Het lijkt mij verschrikkelijk wanneer je de controle over je eigen lichaam verliest. De gevolgen van ongewild urineverlies kunnen van grote invloed zijn op het dagelijks leven. En het bespreekbaar maken is zeker niet makkelijk, het wordt nog altijd gezien als iets om je voor te schamen. Helaas kunnen we dit probleem ook niet altijd oplossen. Maar we kunnen er wel heel veel aan doen. Want er zijn ontzettend veel mogelijkheden om mensen die last hebben van incontinentie te helpen!

“Het lijkt mij verschrikkelijk om wakker te worden in een nat bed!”

In onderstaande video ga ik, Tommie Niessen, in gesprek met Jesse Vermeegen, innovatiemanager VGZ Zorgkantoor en Bram Smeets, verpleegkundige & zorginhoudelijk adviseur coöperatie VGZ over de vele innovatieve oplossingen in geval van incontinentie. Hoe werkt het? Hoe zet je dit goed in in de zorg? Is het voor iedere aanbieder inzetbaar? En wat kan een zorgprofessional hierin betekenen?

Video: Incontinentie oplossingen | Er is veel mogelijk!

Vele innovatieve oplossingen

Er is lang onderzoek gedaan en er zijn veel ontwikkelingen de afgelopen tijd. Zoals slim
incontinentiemateriaal, katheterspoelen i.p.v. preventief blaasspoelen, reductie verwisselen
katheterzakken en generiek spoelmateriaal.

Deze content is gemaakt in samenwerking met:

Meer informatie over de incontinentie oplossingen bekijk: https://www.vgz-zorgkantoren.nl/zorgaanbieders/zinnige-zorg/zinnige-zorg-in-de-praktijk/zorgpartners-midden-holland—e-health-bij-incontinentie

________________________________________________________________________

Heb jij ook een mooi verhaal over (je werk in) de zorg? En zou je dit graag willen delen via de Tommie in de zorg podcast? Of via de verhalen pagina van tommieindezorg.nl? Stuur dan een mail naar: info@tommieindezorg.nl!

Je kunt mij volgen via: FACEBOOK, INSTAGRAM, TWITTER & LINKEDIN

En abonneer je op mijn YouTube kanaal via: https://TinyURL.com/y8gafcgz/

Deel jouw verhaal!

Jouw verhaal op de website van Tommie in de Zorg? Dat kan!

Heb jij iets bijzonders meegemaakt tijdens je werk en wil je deze ervaring graag delen met anderen? Klik dan op de onderstaande knop om jouw verhaal in te sturen!

Verhaal insturen

Werken in de zorg is mooi en dat mogen we veel vaker laten zien.❤️