Kom jij mij helpen?

De deur gaat open. “Goedemorgen mevrouw, ik ben Tommie.” In de deuropening staat een wat kleine oudere vrouw met haar rollator. “Ow, hoi hallo. Uhm kom maar binnen hoor jongen.” Ik zie aan mevrouw dat ze het ongemakkelijk vindt. We staan nu in de hal en ik geef haar een hand. Ik ben de enige man die in deze wijk werkt, en kom nu voor de eerste keer bij mevrouw. “Kom jij mij helpen? Ik moet vandaag douchen he…” Alleen als u dat wilt mevrouw. “Uhm ja, ik moet ook mijn haren wassen en zo. Kun je dat wel?” Ja zeker, dat kan ik wel. “Kousen aantrekken ook?” Ja natuurlijk mevrouw, dat kan ik ook. “Ah oké, kom maar verder dan jongen.” We lopen samen naar de woonkamer.

Niet gewend

Mevrouw gaat aan tafel gaan zitten. Ik kan zien dat ze niet op haar gemak is. “Vindt u het vervelend?” zeg ik terwijl ik ook ga zitten. “Ja, niet voor jou hoor jongen. Ik ben het niet gewend. Normaal zijn het altijd zusters he?”. Ja dat klopt. “Er is er nog nooit een man geweest die mij moest helpen met douchen.” Ik begrijp u mevrouw. Raar als er dan ineens een jongen aan de deur staat he? “Ja, ik ben het niet gewend..” Eigenlijk ben ik ook gewoon een “zuster”, alleen dan een man.. Zeg ik. Mevrouw kijkt mij aan, ik zie een lach verschijnen op haar gezicht. “Dat ik dit nog meemaak op mijn leeftijd haha” mompelt ze. Ik zie dat ze het nog vreemd vindt, gelukkig kan ze er om lachen. “Nou, vooruit dan jongen, nu ben je er toch!” Zegt mevrouw terwijl ze opstaat. Nu moet ik ook lachen. Het ijs is wel een beetje gebroken volgens mij.

“Kun je mijn rug ook insmeren jongen?” Nee dat kan ik niet mevrouw. “Haha, ja nu mag je ook alles doen he!” Geen probleem mevrouw. Wat mooi denk ik bij mezelf, ik zie dat ze op haar gemak is. Mevrouw komt uit een tijd waarin mannen en vrouwen alles apart deden. Ze is 60 jaar getrouwd geweest, haar man is 8 jaar geleden gestorven. Ze woont nog steeds in het huis waar ze altijd samen hebben gewoond. Nu staat er ineens een (jonge)man aan de deur. Die haar ook nog eens komt helpen bij het douchen. Mevrouw moet zich dan letterlijk bloot geven. Voor mij is het mijn werk maar voor mevrouw is het anders. Wat goed dat ze het toch toe laat en dat ze zich erover heen zet.

Tot de volgende keer jongen!

We zijn weer in de huiskamer. “Nou die kousen nog he jongeman!”. Nou, ik moet hier wel hard werken mevrouw! Zeg ik met een lach. “Ja, maar jij bent een man, die moeten hard werken haha!” Wat mooi, mevrouw voelde zich wat ongemakkelijk en nu zie ik haar lachen. “En, viel het mee?” zeg ik terwijl ik mij klaar maak om te gaan. “Het was hetzelfde als met de zusters eigenlijk. Het is gewoon het idee denk ik. Ik twijfelde wel hoor jongen.” Ja dat zag ik aan u. Wel goed dat u het toch heeft gedaan vind ik. Ik begrijp dat het niet makkelijk is voor u. “Ja maar nu is het goed. En ik heb wat te vertellen aan de andere dames. Misschien zijn ze wel jaloers haha!” Ik moet lachen, wat een leuk en grappig mens. “Tot de volgende keer mevrouw!” zeg ik terwijl ik haar een hand geef. “Tot de volgende keer jongen!” Ik verlaat het huis en loop met een goed gevoel richting mijn auto.

Tommie Niessen
Verpleegkundige