Ik vind het niet erg om te werken tijdens kerstavond. Alleen dit jaar voelt het anders.
Het is de eerste kerst zonder mijn opa, hij is dit jaar overleden. Ik merk dat ik daar telkens aan moet denken. Ik mis hem, maar dat is logisch toch?
Dit jaar ben ik geslaagd voor de opleiding en ik heb een baan in de wijkzorg. Helaas heb ik geen rijbewijs, dus ik doe alles met de fiets. En dat is best wel koud!
Gelukkig vind ik mijn werk leuk en dat is ontzettend veel waard. Ik zie er wel een beetje tegenop om straks naar huis te gaan. Om 22:00 ga ik nergens meer naartoe dus dan ben ik alleen…
Alleen
‘Hey jongen, hoe is het?’ vraagt meneer.
‘Goed en met u?’ antwoord ik terwijl ik een beetje ril van de kou.
‘Ja, gaat wel hè, ik zit hier ook maar alleen en dat is saai.’ Zegt meneer met een lach. Toch kan ik zien dat hij het wel meent.
Meneer is jaren geleden gescheiden en zijn kinderen wonen in het buitenland. Normaal kan hij hier goed mee omgaan maar deze dagen is het voor hem ook anders…
‘Komen uw kinderen dit jaar?’ vraag ik.
‘Nee jongen, helaas. Die hebben het ook druk hè…’ antwoordt meneer.
‘Ah wat vervelend…’ antwoord ik en vervolgens is het even stil.
Misschien moet ik naar hem toegaan? Denk ik bij mezelf. Waarom niet? Ik heb toch niets te doen…
Dankbaarheid
‘Zal ik straks langskomen? Aan het einde van mijn route.’ Vraag ik.
‘Natuurlijk jongen dat mag jij zeker!’ antwoordt meneer met een dankbare lach op zijn gezicht.
‘Dan ben ik over een uurtje hier oké?’
‘Is goed jongen, dat vind ik leuk, echt waar.’ Zegt meneer.
Ik ga verder met mijn route. Ik moet nog langs een paar mensen. Daarna ga ik gewoon terug!
Meneer en ik kunnen het altijd goed vinden met elkaar. Laatst had ik aan het einde van mijn route een biertje met hem gedronken. Ik vroeg mezelf eerst af of dat niet raar is? Nee. Het voelde goed dus ik doe het gewoon!
‘Daar ben je weer!’ zegt meneer als ik bij hem aan de deur sta.
‘Jazeker, ik ben klaar met het werk!’ antwoord ik. Meneer moet lachen, hij vind het fijn, dat kan ik aan hem zien. En eerlijk gezegd vind ik het ook fijn. Anders zat ik thuis, in mijn eentje.
Biertje?
‘Wil je een biertje?’ vraagt meneer.
‘Kan dat wel?’ Vraag ik met een lach.
‘Dat kan zeker jongen. En als je baas erachter komt dan zeg je maar dat je het moest van mij!’ antwoord meneer met een brede glimlach op zijn gezicht. Wat mooi denk ik bij mezelf.
We drinken een biertje, we eten wat chips. We praten over van alles en het is gezellig en fijn.
‘Bedankt hè jongen!’ zegt meneer als ik vertrek.’U ook bedankt en tot de volgende keer!’ antwoord ik.
Meneer zwaait nog vanuit de deuropening en ik ga weer naar huis met een onbetaalbaar gevoel.
Tommie Niessen
Verpleegkundige, schrijver & spreker
